ارزش شادي و لبخند

هر مکانی خنده و شادی بود
رونق و ترویج آبادی بود
پس بخند در هر مکان و هر زمان
روح غمگین سلب آزادی بود

محققان می‌گویند؛ لبخند، تمام عضلات اصلی صورت را آرام می‌کند و باعث می‌شود که زنجیره‌ای از واکنش‌های احساسی ایجاد شود و احساس خوشایند و مطلوبی به انسان دست دهد.

تحقیقات علمی نشان می‌دهد که خندیدن ترشح آندروفین‌ها را در بدن افزایش می‌دهد. آندروفین‌ها، موادی شبه مورفینی در بدن هستند که اثر آرام بخشی دارند.

توانائی لبخند زدن، بیان‌کننده یکی از تفاوت‌های اصلی ”فیزیولوژیکی“ بین‌ انسان و حیوان است. هر چند ممکن است به ‌طور سمبلیک از لبخند یک پیر صحبت کنیم، اما همه می‌دانیم بیشتر حیوانات نمی‌توانند لبخند بزنند.

وقتی آن ها دندان‌های خود را نشان می‌دهند، به‌طور معمول نه خوشحال هستند و نه لبخند می‌زنند؛ بلکه در حال آماده کردن خود برای حمله هستند. آن ها به‌دلیل رضایت از زندگی نمی‌خندند؛ در برخورد با یکدیگر لبخند نمی‌زنند؛ برای رهايی از تنش نمی‌خندند و به‌طور کلی مکانیزم خندیدن، از قلمرو زندگی حیوانات جداست.

خندیدن با صدای بلند و از ته دل از میزان هورمونهای استرس مانند کورتیزول و اپی نفرین می‌کاهد و بر سلامت بدن می‌افزاید. به علاوه اثرات مفید آن تا 24 ساعت در بدن باقی خواهد ماند.

محققان تاکید می‌کنند که 3 دقیقه خندیدن با صدای بلند معادل 10 دقیقه ورزش ایروبیک اثرات مثبت بر روی سلامتی دارد.

به گفته پژوهشگران، برنامه‌های کاری پرمشغله دنیای امروز باعث می‌شود که ذهن ما همواره گرفتار موضوعات بسیاری باشد و این امر برای سلامت جسم و روح انسان چالش بزرگی است. ارزش‌ درمانی لبخند زدن،فقط محدود به فردی که لبخند می‌زند، نمی‌شود؛ بله لبخند زدن و خنده، امری مسری است، زیرا افرادی که لبخند به لب دارند، در واقع، می‌توانند حالت جمع اطراف خود را نیز تغییر دهند و می تواند حس خوبی را به همگان منتقل کند.

در این مورد ” ارد بزرگ “ می گوید : آن که همیشه لبخندی بر لب دارد شادی را به همگان هدیه می دهد .

پژوهشگران معتقدند که خندیدن با صدای بلند می‌تواند سیستم ایمنی بدن شما را تقویت کند. علاوه بر این خندیدن روی ماهیچه‌های شکمی تاثیر مثبت می‌گذارد. تحرک این ماهیچه‌ها به هر ترتیب باعث کاهش چربی‌های دور شکم می‌شود و در نتیجه ضامن سلامتی انسان است.

گفتنی است، در کنار فاکتور مهم خنده توجه به مسائل دیگری مانند تحرک بدنی،‌ داشتن رژیم غذایی سالم، توجه به شیوه‌های کاهش دهنده استرس و هم چنین انجام تفریحاتی که به آن ها علاقه داریم همگی از عوامل مهم برای داشتن یک زندگی سالم و مفید است.

پژوهشگران زیادی فایده‌های درمانی لبخند و خنده را مورد بررسی قرار داده و به این نتیجه رسیده‌اند که خنده، چیزی جز فایده برای بدن ندارد. خنده،عارضه‌های جانبی مضری ندارد؛ درمانی است ارزان و کاری که هر کس بدون کمک دیگری می‌تواند از عهدهٔ انجام آن برآید.

خنده، می‌تواند تغییرهای فیزیولوژیکی گسترده‌ای چون بهبود عمل هضم، آرام کردن و تنظیم تمام سیستم‌های داخلی و بهبود جریان خون را در بدن، به‌وجود آورد.

لبخند زدن، علاوه بر معکوس کردن سیر بیماری و تأمین سلامت ، فایده‌های دیگری نیز دارد. لبخندها و خنده‌ها، بهترین یخ‌شکن در گردهمايی‌های اجتماعی هستند. زمانی که افراد قادر هستند در کنار یکدیگر و با هم بخندند، کمتر از حضور هم، عصبی می‌شوند.خنده احساس‌های ناشی از خصومت را که بیشتر در برخوردهای اولیه، ظاهر می‌شوند، از بین می‌برد. افرادی که با چهره‌ای عبوس با دنیا برخورد می‌کنند، به‌طور محو در عمق درون خود، احساس وحشت می‌کنند. آنان عصبیت درونی و نجات خود را پشت چهره‌ای نفوذناپذیر و جدی، پنهان می‌کنند.

خجالت، در واقع، کنار کشیدن از صحنه است.در صورتی که لبخند زدن و خندیدن، نشانگر شخصیت اجتماعی، دست و دلباز و خوش‌قلب است. در ضمن، قدری لبخند زدن خودکار، درمانی موثر و قدرتمند برای غلبه بر پیری زودرس است. افراد وقتی می‌‌خندند، فقط یک عضلهٔ اصلی به‌کار گرفته می‌شود؛ در صورتی که برای بروز حالت‌هايی چون خشم و اندوه عضله‌های زیادی باید درهم کشیده شود.

لبخند باعث می‌شود انسان، جوان‌تر به ‌نظر برسد، در صورتی که دیگر حالت‌های صورت، او را مسن‌تر نشان می‌دهد. لبخند زدن، بهترین ”اکسیر جوانی“ است که دارا هستیم. چیزی که برای همه، قابل دسترسی است. لبخند زدن، باعث می‌شود افراد، جذاب‌تر و جوان تر به‌نظر برسند. می‌توان تا بی‌نهایت از فایده‌های آن، سخن گفت؛ اما کلمه‌ای علیه آن نمی‌توان به زبان اورد. لبخند زدن، می‌تواند فشار روانی حاکم بر هر موقعیتی را کاهش داده و در واقع موجب شود شما بیشتر احساس خوشبختی و شادی کنید.

شاد زیستن نوعی مهارت برای زندگی سالم است. به عبارتی انسان زمانی می تواند سالم زیست کند و از زندگی لذت ببرد که خود نیز در سلامت باشد، این سلامت هم بعد جسمی را شامل می شود هم روحی، در حالی که امروزه به بعد روانی توجه زیادی نمی شود.

به اعتقاد بسیاری از روانشناسان، جامعه شناسان و مسئولان، جامعه امروز ایران شاد نیست در حالی که باید به این بعد از نیاز جامعه با توجه به مشکلات و فشارهای زندگی بیش از پیش پرداخته شود و در این زمینه مسئولان و دست اندرکاران وظیفه سنگینی دارند. باید راههای شاد زیستن به جامعه آموزش داده و نهادینه شود.