به مناسبت روز مادر

اختصاص روزی از سال به عنوان روز جهانی مادر، گامی است مثبت در جهت ارج‌گذاری زحمات این قشر سرشار از عاطفه که از هیچ نوع گذشت و فداکاری در رشد و شکوفایی فرزندان‌شان دریغ نمی‌کنند. آن چه  مسلم است این که در قبال عشق، محبت و پاکی که مادر نثار فرزند خود می‌سازد، انسان از قدردانی عاجز و ناتوان است و بی‌تردید همین ناتوانی انسان در ارج نهادن به ارزش و مقام مادر بود که بهشت را زیر پای مادران قرار داد لطیف فطرت محصل روانشناسی وصف مادر را تنها در یک جمله «بهشت زیر پای مادر است» خلاصه می‌سازد و معتقد است که ارزش مادر در معنویت است و در عشق پاک وی به فرزندانش نمایان می‌گردد. تعلق خاطری که مادر نسبت به فرزندان خود دارد، در هیچ رابطه‌ای  به مشاهده نمی‌رسد.
پوهنوال داکتر محمدعارف تنیوال رئیس فاکولته ساینس نیز در توصیف مقام مادر می‌گوید: «اولین معلم زندگی هر انسانی مادر است، بزرگان دنیا مولود مادرند و به وسیله همین مادر است که تربیت شده‌اند.»
رفتارها و هنجارهای اجتماعی اول بار در کانون خانواده‌ها و توسط مادر خانواده در درون شخص شکل می‌گیرد و اخلاقیاتی که توسط مادر در شخص درونی می‌گردد، در تمامی تعاملات اجتماعی، بنیاد شخصیتی وی را تشکیل می‌دهند. مادری که با گذشتن از خواسته‌های خود تمام وقت خود را صرف تعلیم و تربیه فرزندان خود می‌کند، تقدیر و ارج‌گذاری بسیاری را می‌طلبد ولی آیا می‌توان با شاخه گلی و یا تحفه‌ای در تجلیل از این روز کوشید؟
باید با احترام گذاشتن به مقام مادر و خوشنود ساختن وی با مسائلی که از ما انتظار دارند، تا حد امکان دین خود را نسبت به مادری که از شیره‌ی جان خود فرزندانش را تغذیه میکند، ادا نمائیم.
پوهنوال تنیوال احترام به مادر را در جامعه ما کمرنگ دیده و معتقد است جامعه ما با مشکلات فراوانی روبرو  است که مادران نیز از این مشکلات اجتماعی بی‌نصیب نیستند.
قتل و کشتاری که در طول چندین سال جنگ در کشور به ملاحظه رسید، مادران سرزمین را داغدار ساخته و آن‌ها را در غم فرزندان و جوانان خود گذارد و آنچه مسلم است هیچ فردی به اندازه مادر این سرزمین، در غم از دست رفتن جوانان وطن رنج ندیده و درد و  ناراحتی را متحمل نگردیده است. چه بسیار مادرانی که بدون وجود مردان خانواده، سرپرستی از خانواده خویش  را به عهده گرفته و چون کوهی استوار در قبال مصائب ایستادگی کردند. بی‌تردید هر فرد این وطن مدیون به مادران این وطن و مرارت‌ها و سختی‌هایی است که آنان به دوش کشیدند.
هر فردی باید منتظر این فرصت باشد تا با تبریک گفتن این روز، در خوشنود ساختن مادر بکوشد قابل بخشش نیست که فرزندی روز جهانی مادر را فراموش کند.ولی متأسفانه چنان که باید، در جامعه ما تشکر و سپاسگزاری از مادر در روز جهانی مادر، نهادینه نشده و اکثریت مردم
این روز و اهمیت تجلیل از آن را از یاد می‌برند که البته خود نیازمند به توجه وزارت اطلاعات و فرهنگ و تبلیغات گسترده در رسانه‌های گروهی می‌باشد، چرا که احترام و گرامی‌داشت مقام مادر برآمده از فرهنگ و عرف اسلامی ماست.
دوری مادر از فرزندان لطمات شدید روحی و روانی را برای روحیه لطیف و حساس مادر به دنبال خواهد داشت، هر فردی این وظیفه را خواهد داشت که حداقل تلاش خود را برای شاد ساختن مادر با قدردانی در این روز داشته و دین خود را در قبال فداکاری‌ها و زحمات مادران ادا نماید.