عاشـــق روی جـوانی خـوش نـوخاسته ام

عاشـــق روی جـوانی خـوش نـوخاسته ام//وز خدا شادی این غم به دعـا خواسته ام

عاشـــق و رند و نـظر بـازم و میـگویم فاش//تابـدانی کـه بـه چندین هـنر آراسته ام

شـــرمم از خرقه آلــوده خود مــی آیــد//که برآن وصلـه به صد شعبده  پیراسته ام

خوش بسوز ازغمش ای شمع که امشب من نیز//به همـــین کار کمر بسته و  برخاسته ام

باچنین حــیرتم از دسـت بشـد صـرفه کـار//درغم افزوده ام آنچ ازدل وجان کاسته ام

همچو حافظ به خرابات روم جامه قبا//بو که در برکشد آن دلبر نوخاسته ام

معانی ابیات:

1)      عاشق روی نوجوانی خوشرفتار و نورسیده ام، و (خود) از خداوند شور و شوق و شادی حاصله از غم این عشق را درخواست کرده ام .

2)      آشکارا می گویم که من عاشق و وارسته و جمال پرستم تا بدانی که وجود من به چه هنرهایی آراسته است .

3)       از خرقه خود که به گناه آلوده و بر آن صد نیرنگ وصله زده ام شرمسارم .

4)      ای شمع از غم او بسوز و بگداز که هم اکنون من هم به همین منظور آماده و بر پای خاسته ام .

5)      با این همه کارکُشتگی، عنان اختیار از دست من به در رفت و هرقدر که دل و جان را فرسوده و از دست داده ام به اندوهم اضافه شده است .

6)      مانند حافظ با پیراهنی که از گریبان چاک داده ام به سوی خرابات می روم، شاید که آن محبوب نوجوان مرا دربرکشد .