روز وصل دوستداران یاد باد

روز وصل دوستداران یاد باد///یاد باد آن روزگاران یاد باد

کامم از تلخی غم چون زهر گشت///بانگ نوش شادخواران یاد باد

گر چه یاران فارغند از یاد من///از من ایشان را هزاران یاد باد

مبتلا گشتم در این بند و بلا///کوشش آن حق گزاران یاد باد

گر چه صد رود است در چشمم مدام///زنده رود باغ کاران یاد باد

راز حافظ بعد از این ناگفته ماند///ای دریغا رازداران یاد باد

معاني لغات غزل:

دوستداران: دوستاران، به سبب قريب‌المخرج بودن (ت) و (د)، آنها كه هم را دوست مي‌دارند، كنايه از عاشق و معشوق و دوستان و دوستداران يكديگر.

ياد باد آن روزگاران: ياد آن روزگاران به خير.

كام: دهان، ذائقه.

شادخواران: مي‌گساران شاد وخوش.

بانك نوش شاد خواران ياد باد: ياد سر و صداهاي نوش باد، نوش باد ميگساران خوشگذران به خير.

حق گزاران: آنها كه حق دوستي را مراعات مي‌كنند.

زنده رود: زاينده رود، نام رودي كه در وسط شهر اصفهان جاري است.

باغ كاران: نام بزرگي دركنار زاينده‌رود كه منزل شيخ ابواسحاق در آنجا بود و به بزرگي وصفا مشهور بوده و به همين نام هم اكنون دركنار زاينده‌رود، خارج از شهر، محلي موسوم است.

رازداران ياد باد: از دوستاني كه رازدار بودند ياد باد.

اي دريغا: شبه جمله به معناي اي افسوس.

معاني ابيات غزل:

(1) از روز به هم رسيدن آنهايي كه يكديگر را دوست مي‌دارند ياد باد. ياد آن روزگاران به خير.

(2) تلخي غم و اندوه كام و دهانم را مثل زهر تلخ كرد ياد سر و صداي نوش نوش ميگساران سرحال به خير.

(3) هرچند دوستان به ياد من نيستند از طرف من هزاران بار، ياد ايشان به خير باد.

(4) من (در اينجا) در بند و بلاي دوري از دوستان گرفتارم كوشش و اصرار آن دوستان حق‌گزار، ياد باد.

(5) هرچند پيوسته صد رود اشك از چشمانم روان است ياد زاينده‌رود و باغ‌كاران به خير باد.

(6) افسوس كه بعد از اين مفارقت، راز دل حافظ به كسي بازگو نشد. از دوستان رازدار ياد باد.

منبع: مستانه دات آی آر