اگر به کوی تو باشد مرا مجال وصول

 

 

 

 

 

 

اگر به کوی تو باشد مرا مجال وصول                                       رسد به دولت وصل تو کار من به اصول

قرار برده ز من آن دو نرگس رعنا                                             فراغ برده ز من آن دو جادوی مکحول

چو بر در تو من بی‌نوای بی زر و زور                                        به هیچ باب ندارم ره خروج و دخول

کجا روم چه کنم چاره از کجا جویم                                          که گشته‌ام ز غم و جور روزگار ملول

من شکسته بدحال زندگی یابم                                              در آن زمان که به تیغ غمت شوم مقتول

خرابتر ز دل من غم تو جای نیافت                                          که ساخت در دل تنگم قرارگاه نزول

دل از جواهر مهرت چو صیقلی دارد                                         بود ز زنگ حوادث هر آینه مصقول

چه جرم کرده‌ام ای جان و دل به حضرت تو                               که طاعت من بی‌دل نمی‌شود مقبول

به درد عشق بساز و خموش کن حافظ                                     رموز عشق مکن فاش پیش اهل عقول