معرفی داروهای مختلف برای درمان جوش سر

جوش‌های سر، درست به اندازه‌ی جوش‌های صورت یا پشت دردناک و خارش‌دار هستند اما درمان آنها سخت‌تر است، چون توسط موها پوشانده می‌شوند. تنها مزیت آنها نسبت به سایر جوش‌ها این است که تا حد زیادی زیر موهای شما پنهان می‌شوند. اما چربی‌های طبیعی مو یا پوشش‌های سر (کلاه، دستمال و روسری) می‌توانند جوش‌های سر را بدتر کنند یا باعث تشکیل جوش‌های جدید شوند. یادگیری نحوه‌ی درمان آکنه‌ سر و انجام اقدامات پیشگیرانه می‌تواند به شما اطمینان دهد که جوش‌های سرتان دائما عود نمی‌کنند.

استفاده از محصولات موضعی

۱. از بنزوئیل پراکسید استفاده کنید

بنزوئیل پراکسید یکی از مواد تشکیل‌دهنده‌ی متداول در لوسیون‌ها و ژل‌های شستشوی ضدآکنه است. بنزوئیل پراکسید، باکتری‌هایی را که ممکن است باعث بسته‌ شدن منافذ و تشکیل جوش‌های جدید شوند، از بین می‌برد. همچنین به پاک‌ شدن چربی اضافه و سلول‌های مرده‌ی پوست از ناحیه‌ی مبتلا به جوش کمک می‌کند. بنزوئیل پراکسید معمولا با غلظتی بین ۲٫۵ درصد تا ۱۰ درصد در محصولات بدون نیاز به نسخه وجود دارد.

• عوارض جانبی بنزوئیل پراکسید عبارتند از بی‌رنگ شدن مو و لباس درصورت استفاده از محصولی که حاوی بنزوئیل پراکسید بیش‌از‌حد باشد. درهنگام استفاده از این محصول روی مو یا پوست سرتان، احتیاط کنید.
• سایر عوارض جانبی عبارتند از خشکی پوست، قرمزی، احساس سوزش و پوسته‌پوسته شدن پوست سر.

۲. از اسید سالیسیلیک استفاده کنید

اسید سالیسیلیک یکی از پرکاربردترین مواد موضعی ضد‌آکنه است که در اکثر ژل‌های شستشوی صورت و دستمال‌های مرطوب آنتی‌باکتریال وجود دارد. این ماده به جلوگیری از مسدود شدن منافذ کمک می‌کند و حتی می‌تواند منافذی را که قبلا بسته شده‌اند، باز کند و جوش‌های موجود در پوست سر یا جاهای دیگر بدن را کوچک کند. اسید سالیسیلیک معمولا با غلظتی بین ۰٫۵ درصد و ۵ درصد در اکثر محصولات موضعی بدون نیاز به نسخه وجود دارد.

• عوارض جانبی احتمالی آن عبارتند از سوزش پوست و حس مورمور شدن خفیف.

۳. از یک نوع اسید آلفاهیدروکسی استفاده کنید

دو نوع اسید آلفاهیدروکسی وجود دارد: اسید گلیکولیک و اسید لاکتیک. هر دو فرم اسید آلفاهیدروکسی، اغلب در درمان‌های ضد‌آکنه‌ی بدون نیاز به نسخه به‌ کار می‌روند، چرا که می‌توانند به پاک کردن سلول‌های مرده‌ی پوست کمک کنند و التهاب را کاهش دهند. برخی مطالعات نشان می‌دهند که اسیدهای آلفاهیدروکسی می‌توانند به رشد پوست نرم‌تر و جدید نیز کمک کنند.

۴. گوگرد را امتحان کنید

برخی از افراد مبتلا به آکنه متوجه شده‌اند که گوگرد، گزینه‌ی درمانی مناسبی برای آنهاست. گوگرد می‌تواند به پاک‌ کردن سلول‌های مرده‌ی پوست و چربی اضافه از بدن کمک کند و معمولا به همراه سایر مواد تشکیل‌دهنده‌ی داروهای موضعی بدون نیاز به نسخه، در ژل‌های شستشوی پوست و سایر محصولات موضعی به کار می‌رود.

• توجه داشته باشید که ممکن است برخی از محصولات حاوی گوگرد، بوی ناخوشایندی داشته باشند.

استفاده از داروهای نسخه‌ای قوی

۱. از رتینوئیدها استفاده کنید

رتینوئیدها نوعی داروی موضعی هستند که از ویتامین A مشتق می‌شوند. رتینوئیدها از بسته‌ شدن فولیکول‌های مو جلوگیری می‌کنند و احتمال وقوع آکنه را کاهش می‌دهند.

• از محصولات حاوی رتینوئید درهنگام غروب استفاده کنید. در ابتدا سه بار در هفته، آن را روی پوست‌تان بمالید و وقتی پوست‌تان به این دارو عادت کرد، به‌تدریج دفعات مصرف آن را به روزی یک‌ بار برسانید.

۲. داپسون را امتحان کنید

داپسون (Aczone) نوعی آنتی‌بیوتیک ترکیب‌شده با داروی ضدالتهاب است. این ژل با از بین بردن باکتری‌ها و تمیز و باز نگه‌داشتن منافذ پوست به درمان آکنه کمک می‌کند. داپسون اغلب با یک رتینوئید موضعی ترکیب می‌شود که اثربخشی هر دو دارو را به حداکثر می‌رساند. عوارض جانبی احتمالی این دارو عبارتند از خشکی پوست، قرمزی یا سوزش پوست.

۳. از آنتی‌بیوتیک‌های موضعی استفاده کنید

در موارد شدیدتر آکنه ممکن است لازم باشد تا برای کمک به درمان آکنه‌ی فعلی و جلوگیری از عود آن در آینده، از آنتی‌بیوتیک استفاده کنید. آنتی‌بیوتیک‌ها اغلب با بنزوئیل پراکسید به‌ کار می‌روند تا احتمال به‌ وجود آمدن باکتری‌های مقاوم به آنتی‌بیوتیک روی پوست شما کاهش یابد. همچنین ممکن است برای اثربخشی حداکثر با رتینوئیدها نیز ترکیب شوند.

• ترکیب‌های رایج آنتی‌بیوتیک که برای درمان آکنه تجویز می‌شوند، عبارتند از کلیندامایسین با بنزوئیل پراکسید (بنزاکلین، Duac) و اریترومایسین با بنزوئیل پراکسید (بنزامایسین).

۴. آنتی‌بیوتیک‌های خوراکی مصرف کنید

ممکن است که پزشک‌ شما به‌منظور درمان آکنه‌ی متوسط تا شدید، برای‌تان آنتی بیوتیک خوراکی تجویز کند. این آنتی‌بیوتیک‌ها شیوع باکتری‌ها را – که ممکن است به آکنه منجر شوند – در بدن کاهش می‌دهند. آنتی‌بیوتیک‌ها می‌توانند به کاهش التهاب ناشی از آکنه نیز کمک کنند. متداول‌ترین آنتی‌بیوتیک‌های خوراکی که برای درمان آکنه تجویز می‌شوند، تتراسایکلین‌ها هستند که از بین آنها می‌توان به مینوسایکلین و داکسی‌سایکلین اشاره نمود.

۵. قرص‌های ضدبارداری ترکیبی را امتحان کنید

برخی از زنان و دختران جوانی که آکنه‌شان به‌طور مکرر عود می‌کند، می‌دانند که استفاده از قرص ضدبارداری ترکیبی به درمان آکنه‌ی آنها کمک می‌کند. در این داروها ترکیبی از استروژن و پروژستین وجود دارد، بنابراین هم برای پیشگیری از بارداری مؤثرند و هم برای جلوگیری از بروز آکنه.

• در حال حاضر سه نوع قرص ضدبارداری ترکیبی در بازار وجود دارد: اُرتوتری سایکلین، اِسترو‌استپ و یاز.
• عوارض جانبی رایج عبارتند از سردرد، حساس شدن سینه‌ها، تهوع، افزایش وزن و خونریزی در فواصل قاعدگی. اما برخی از افراد عوارض جانبی جدی‌تری مانند افزایش خطر ایجاد لخته‌های خون را تجربه می‌کنند. برای تشخیص اینکه قرص ضدبارداری ترکیبی برای شما مناسب است یا خیر، با پزشک‌تان مشورت کنید.

۶. درمورد عوامل ضدآندروژنی سوال کنید

برای زنان و دختران جوانی که با آنتی‌بیوتیک‌های خوراکی درمان نشده‌اند، ممکن است عوامل ضدآندروژنی مانند اسپرینولاکتون (آلدکتون) تجویز شود. این گروه از داروها هورمون‌های آندروژن را سرکوب می‌کنند و اجازه نمی‌دهند که بر غدد سباسه‌ی پوست تأثیر بگذارند.

• عوارض جانبی رایج عبارتند از حساس شدن سینه‌ها، پریودهای دردناک و احتباس احتمالی پتاسیم در بدن.

منبع: چطور